Słowo od reżysera – Michaela Mayera
„American Idiot” jest jedną z najbardziej szyderczych, szczerych i elokwentnych odpowiedzi na świat po tragedii 11 września, z którą się spotkałem. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem album, byłem natychmiast uderzony jego wrodzoną teatralnością. To był nowy musical, wprost błagający o wystawienie na scenie. Praca pełna pasji, wizja oraz zawzięta inteligencja wydawała mi się biciem serca generacji Amerykanów – te niesamowite piosenki wygłaszają ich frustrację, gniew i tęsknotę za lepszym światem.
Album zawiera jedną, narracyjną historię Jezusa z Przedmieść, który ucieka do Miasta, spotyka St. Jimmy’ego oraz dziewczynę Whatsername i zostaje złapany w sidła pomiędzy prawdą a wymysłem, emocjonalną więzią a osłabiającym działaniem narkotyków.
Gdy rozpoczynałem historię nazwałem Jezusa Johnnym i dałem mu dwóch bliskich przyjaciół: Willa i Tunny’ego – każdego ze swoimi własnym, unikalnym zestawem wyzwań. Show stało się trzypolową podróżą samopoznania, rozegraną dzięki przesuwającym się seriom zdarzeń, wypełnionych zmieniającą się grupą 16 dodatkowych aktorów. Chociaż zamierzałem pozostać przy wszystkich piosenkach z płyty, zrozumiałem, że przez dołączenie dwóch piosenek zrealizowanych jako b-sidy, mogę sprawić, że historia Tunny’ego i Willa mogą stać się bardziej prawdziwe. A gdy Green Day zaczął pracę nad swoją cudownym nową płytą „21st Century Breakdown”, kolejne nowe piosenki stały się dla mnie dostępne, dlatego ja i Billie Joe zdecydowaliśmy użyć czterech z nich do dalszego udoskonalania wielowymiarowości naszych bohaterów.
Wchłaniając nowe piosenki tak, jakby zostały napisane do naszego musicalu, tworzyliśmy coraz większe płótno, a wspaniała aranżacja stworzona przez Toma Kitta połączyła wszystko harmonijnie razem. Jednak po współpracy w grudniu 2008 roku zrozumiałem, że nadal brakuje nam piosenki dla Johnny’ego, którą zaśpiewałby dla Whatsername – piosenki, która mogłaby ukazać najprawdziwszą i najbardziej wartościową stronę Johnny’ego – stronę, której St. Jimmy nie przejął. Pewnej nocy wiosną 2009 roku Billie Joe zagrał mi piosenkę, której nigdy wcześniej nie nagrywał, jedną, którą napisał dla swojej aktualnej żony Adrienne, mając 19 lat. Piosenka o tytule „When It’s Time” wydawała mi się idealna i kiedy dołączyliśmy ją do show wynik naszej pracy po raz pierwszy wydawał się kompletny.
Współpraca z Billiem Joe i zespołem była od pierwszego dnia wspaniałym dreszczem.
Streszczenie American Idiot
Prolog. Tuziny telewizyjnych ogłoszeń, przypadkowe urywki wiadomości, plotki, reklamy. Wszyscy są zajęci swoim własnym telewizorem. Rozżalona stanem państwa grupa wybucha złością (American Idiot). Znajdujemy się na przedmieściach ziemi utraconej, w pewnym momencie niedawnej przeszłości. Poznajemy Johnny’ego. Ma prawie 30 lat i nie zrobił nic konkretnego ze swoim życiem. Rozpacza nad tym wspólnie ze swoimi kumplem Willem (Jesus of Suburbia). Pojawia się ich przyjaciel Tunny i zaczynają imprezę. Gdy kończy się piwo, zmierzają do 7-11, gdzie Tunny uzewnętrznia grząską, nieidącą do niczego stagnację ich życia (City of the Damned). Płoszą się, Johnny wzywa swoich przyjaciół do olewania wszystkiego (I Don’t Care). Pojawia się Heather. Jest w ciąży i nie wie co zrobić. W tym samym czasie decyzja zostaje podjęta – Johnny, Will i Tunny zaczną nowe życie w Mieście. W ostatniej chwili Heather wyjawia Willowi, że jest z nim w ciąży i Will postanawia zostać w domu (Tales From Another Broken Home).
Johnny i Tunny wybierają się busem w podróż po kraju. Jak przewidywali, Ameryka rozczarowała ich i upewniła ich w planie o zapomnieniu ich własnej ścieżki (Holiday). Pojawiają się w Mieście i dzielą pokój w tanim, spelunowym hotelu. Dni mijają. Tunny śpi, ale Johnny wychodzi w nocy na zewnątrz, by przemyśleć, co go tutaj trzyma. Nagle widzi samotną dziewczynę w oknie i flirtuje z nią (Boulevard of Broken Dreams). Wraca do hotelu, a Tunny budzi się. Rozczarowany Miastem, ma spowodowaną telewizją, mistyczną wizję (Favorite Son). Hipnotyzujące obrazy siły i patriotyzmu inspirują Tunny’ego do wstąpienia do wojska. Pozostawiony sam sobie i zdesperowany Johnny wywołuje wszechwładne – alter ego St. Jimmy’iego. Otoczony uczniami i otumaniony charyzmą Jimmy’iego oraz narkotykami, Johnny odnajduje dziewczynę z okna i zaczyna ją podrywać (St. Jimmy).
Johnny wiąże się z Whatsername. Wracając na przedmieścia – Will i Heather starają się utrzymać swój związek przy życiu, ale gnuśność Willa wyklucza, by dał coś w zamian. Tymczasem na Bliskim Wschodzie odnajdujemy Tunny’ego na wojnie, gdzie zostaje ranny (Give Me Novacaine). Johnny jest oczarowany Whatsername i chce to uczcić, ale St. Jimmy ma dla nich inne plany (Last Of The American Girls/ She’s A Rebel). St. Jimmy daje Johnny’emu i Whatsername czystą heroinę, którą sobie wstrzykują. Potem rodzi się dziecko Willa i Heather. Will coraz częściej bywa we własnym świecie, dlatego Heather odpowiedzialnie podejmuje decyzję o przyszłości dziecka (Last Night On Earth). Ma dość marihuano-alhoholowej apatii Willa. Mimo jego sprzeciwu, zabiera dziecko i wychodzi (Too Much Too Soon)
Tunny jest w szpitalu wojskowym na Bliskim Wschodzie wraz z trzema innymi rannymi żołnierzami (Before The Lobotomy). Jego lewa noga została poważnie zraniona. W halucynacjach spowodowanych działaniem morfiny pojawia się z nieba tajemnicza, odziana w burkę uwodzicielka. Popycha go do ekstatycznego, podniebnego tańca (Extraordinary Girl).
Miraż ginie, a on pozostaje ze swoimi współtowarzyszami w agonii (Before The Lobotomy Reprise). W Mieście Johnny śpiewa Whatsername piękną miłosną piosenkę, którą dla niej napisał (When It’s Time). To napędza St. Jimmy’iego do akcji: przerażony zacieśniającą się więzią Johnny’ego i Whatsername, odpłaca się próbą rozdzielnia ich. Głód narkotykowy Johnny’ego nagle wzrasta. Kiedy bierze działkę, widzi Willa powtarzają swoje stare credo (Know Your Enemy)
Trzy jednoczesne wydarzenia. W szpitalu wojskowym: noga Tunny’ego zostaje amputowana. Jego pielęgniarka, Extraordinary Girl z jego fantazji, umyła go i zajęła się nim. Na przedmieściach: Will jest sam, Heather jest daleko z ich dzieckiem. W Mieście Whatsername apeluje do Johnny’ego, by oczyścił się z narkotyków, pomyślał poważnie o własnym życiu i ich związku (21 Guns). Johnny nie może tego znieść, wyśmiewa ją, będąc pod dalszym wpływem Jimmy’iego. Whatsername zostawia go (Letterbomb). Johnny sięga dna. Pragnie nadejścia lepszych dni. Tunny tęskni za domem. Will pragnie wszystkich rzeczy, które utracił (Wake Me Up When September Ends).
Johnny postanawia rzucić narkotyki. St. Jimmy orientuje się, że jego dni są policzone, a matrix Johnny/St. Jimmy wybucha w metaforycznym samobójstwie St. Jimmy’iego (The Death of St.Jimmy). Znajduje pracę, ale nie przepada za nią (East 12th Street). Willa nie stać na marihuanę i pozostawiony sam sobie ze swoim telewizorem narzeka na los wyrzutka (Nobody Likes You). W końcu podnosi się z kanapy po zobaczeniu w telewizji Heather razem ze swoim nowym ukochanym – gwiazdą rocka (Rock’n’Roll Girlfriend). Will wścieka się. Kieruje się do 7-11, w oczekiwaniu, że coś się zdarzy. Johnny wraca do domu, tak samo jak Tunny. Trzej przyjaciele spotykają się ponownie na parkingu 7-11 Tunny przedstawia swoją Extraordinary Girl, która wróciła do domu razem z nim. Pojawia się Heather ze swoim chłopakiem. W niełatwym rozejmie, pozwala Willowi pokazać dziecko przyjaciołom. Inni przyjaciele pojawiają się również, by powitać trzech przyjaciół, których nie widzieli cały rok (We’re Coming Home).
Epilog. Minął rok. Johnny zastanawia się nad błędami przeszłości. Po raz pierwszy potrafi żyć w walce między gniewam a miłością, która zdefiniowała jego życie. Z tą akceptacją nadeszła możliwość nadziei (Whatsername) .
Tłumaczenie: Sweet child
