Revolution Radio to pierwszy od piętnastu lat album Green Day’a pozbawiony dodatkowych udziwnień – brak wyższej idei, potrójnych płyt – ale za to pełny gorącej polityki i wielkich emocji. W wywiadach przeprowadzonych dla Rolling Stone zespół rozkłada na czynniki pierwsze każdą piosenkę z albumu, wychodzącego 7 października.
- „Somewhere Now”
Piosenka otwierająca album oscyluje pomiędzy sennymi, akustycznymi przerywnikami niemal w stylu Guided by Voices [zespół indie, przyp.tłum.], a mocnymi uderzeniami a’la The Who – Tre Cool uważa, że nagrał tu swoją najlepszą perkusję. Billie Joe nazywa pierwszy wers – „Spóźniam się teraz gdzieś, gdzie nie chcę być” – jednym ze swoich ulubionych. „To moje ulubione rozpoczęcie płyty ze wszystkich, jakie nagraliśmy,” mówi. „Myślę, że to jest nam bliskie, nieważne, czy odnosi się do pójścia do pracy czy wizyty u dentysty.” Inne słowa, „Jak życie po tej dzikiej stronie stało się tak mdłe?” dotykają poodwykowych zmagań Armstronga: „Jak radzisz sobie z ogarnianiem siebie? Przedtem miałem piwo. Teraz w pewnym sensie musisz nauczyć się na nowo oddychać. Nigdy nie byłem dobry w bezczynności. Nigdy nie wiedziałem co robić, gdy jesteś sam ze sobą.” - „Bang Bang”
Najszybsza, najbardziej agresywna piosenka z albumu jest również pierwszym singlem i pierwszym utworem, który Armstrong napisał na płytę. „To było odświeżające, że napisanie piosenki takiej jak Bang Bang przyszło tak naturalnie.” mówi. „Jest to jeden z najlepszych punkowych kawałków, jakie naskrobałem. I po prostu się wydarzył. Nie myślałem nad nim za dużo. Pokazałem go chłopakom, mówiąc ‚To brzmi jak Green Day’, a ich wmurowało w podłogę.” W piosence Armstrong śpiewa z perspektywy psychicznego sprawcy strzelaniny („Jestem półautomatycznym samotnikiem/Jesteś martwy/Ja nasycony „). „To było straszne, wcielać się w taką postać,” mówi. „Zaczęło kręcić mi się w głowie.” - „Revolution Radio”
„Dajcie mi petardy i benzynę!” śpiewa Armstrong w tytułowej piosence. Wpadł na ten pomysł dwa lata temu, gdy w Nowym Jorku trafił na protest Black Lives Matter; zanim się zorientował, wysiadł już z samochodu i szedł Eighth Avenue wraz z tłumem. „Krzyczałem, ‚Ręce do góry, nie strzelać,’ ” mówi. „Czułem, jakbym był po właściwej stronie historii… To jakby coś rozrywało świat. Mnóstwo starszych ludzi umiera i wartości pokolenia lat ’50 zaczynają znikać, a to, co stało się w latach ’60 zaczyna manifestować się teraz bardziej niż kiedykolwiek.” - „Say Goodbye”
Napisanie tej wolnej piosenki było reakcją Armstronga na opancerzone wojskowe pojazdy na ulicach Ferguson, Missouri. „Myślałem sobie, ‚W jakim kraju ja żyję? Czym różni się to od Arabskiej Wiosny?'” Jeden wers, „Ucz dobrze swoje dzieci na samym dnie,” jest dosłownym nawiązaniem do innych obecnych wydarzeń: „To wspomnienie o Flint, Michigan [z kranów płynęła tam skażona woda, a władze uspokajały, że wszystko jest w porządku, przyp. tłum.] i próbie edukacji własnych dzieci, kiedy piją toksyczne śmieci,” mówi Billie. „Nie możesz uświadamiać ludzi, jeśli są tak zdesperowani.” - „Outlaws”
Elegancka, melancholijna melodia, która spogląda wstecz na nastoletnie punkowe dni naszego trio, „Kiedy byliśmy wyjęci spod prawa/Kiedy byliśmy wiecznie młodzi.” „Czułem nostalgię,” mówi Armstrong, „myśląc o sobie i Mike’u, włamujących się do samochodów, kradnących nagrania, zapalniczki i takie tam.” Zespół postrzega piosenkę jako w pewnym sensie sequel do utworu „Christie Road” z 1992, który dotyczył tego samego okresu z ich życia. - „Bouncing off the Wall”
Pierwotnie nazwana „Conrete Dream” i jedna z ostatnich piosenek, włączonych do albumu, ma w sobie śmieszne, onanistyczne uczucie: „To wszystko, czego chcę, chcę być wolnym” śpiewa Armstrong ponad powracającymi akordami. „Obok mnie pędzi Szatan/Bo wszyscy jesteśmy popieprzeni/I przyprawiamy was o ciarki/Goniąc świetliki i zera.” - „Still Breathing”
Ćpun na granicy śmierci, hazardzista, mogący stracić wszystko i ranny żołnierz na froncie to postacie z wolnej, niepokojącej piosenki. „To był bardzo ciężki utwór,” mówi Billie. „Zazwyczaj uciekam przed zbytnią powagą. Ale czasami to samo tak wychodzi.” Refren „Nadal samodzielnie oddycham” odnosi się do faktu, że „w pewnym momencie wszyscy będziemy sztucznie podtrzymywaniu przy życiu,” mówi Armstrong. „Z czasem, twoje myśli stają się coraz ciemniejsze.” - „Youngblood”
Ta power-popowa bryła złota jest dedykowana żonie Armstronga, Adrienne. „Chcę trzymać cię jak pistolet,” śpiewa. „Wystrzelimy księżyc na słońce.” „Łatwo jest o niej pisać, bo jest taka niesamowita,” stwierdza Billie. „Jest cedrem wśród drzew Minnesoty.” Piosenka kończy się puentą: „Czy jesteś zniszczony?/Zniszczony jak ja/Czy jesteś niespokojny? Ona powiedziała, ‚Pierdol się, jestem z Oakland!‚ „ - „Too Dumb To Die”
Po garażowo brzmiącym intro, piosenka uderza melodią i sekwencją akordów, które mogłyby pasować na Dookie, ze słowami wchodzącymi głęboko w autobiografię: „Byłem bombą atomową szkoły średniej, wyjeżdżającą w weekendy/Palącą zioło i przekraczającą prawo/I nienawidziłem wszystkich nowych trendów… Trzymam się kurczowo marzenia, które jest zbyt głupie, by umrzeć.” - „Troubled Times”
Złowieszczy wykonawca rockowy, który obserwuję Amerykę na skraju katastrofy, mający dość nierówności rasowej i ekonomicznej. „Chciałbym, by mówienie ‚żyjemy w niespokojnych czasach’ było tylko frazesem, ale niestety tak nie jest,” mówi Armstrong, „Trump wykorzystuje ludzki strach, gniew i desperację… Rzuca mięso głodnym psom.” - „Forever Now”
Najbardziej ambitna z piosenek na albumie, dobijająca do prawie siedmiu minut, melodyjna mini rock opera z kilku połączonych piosenek różnych gatunków, w tym motyw wstępu „Somewhere Now.” „’Forever now’ zatacza koło i naprawdę, pisanie w ten sposób to świetna zabawa” mówi Armstrong. „Możesz być jedynie małym dzieckiem we własnym pokoju i czuć się jak bóg rocka”. Utwór zaczyna się słowami – „Mam na imię Billie i wariuję” – które Armstrong nazywa „najbardziej szczerymi, jakie kiedykolwiek napisał”, kończąc refrenem „Nie będę dłużej stał potulnie.” „To jak hasło na demonstrację”, mówi Armstrong. „Przykładowo: nie będę dłużej akceptował takiego stanu rzeczy lub nie chcę być manipulowany. To jak: ‚Czego chcemy? Sprawiedliwości! Kiedy? Teraz!’ ” Piosenka powstała z trzech niepowiązanych fragmentów, które powstały przy wspólnym graniu. „Trudno było je połączyć, ale na końcu, kiedy dodaliśmy do tego refren, w którym wszystko zaczyna łączyć się w całość i wraca do przewodniego riffu, to było po prostu piękne”.
„Widziałem, jak piosenka się zmienia” dodaje Tre. „Świetne jest w tym to, że Billie nie wymuszał niczego, po prostu pozwolił, aby sama się rozwijała, kiedy próbował różnych pomysłów, aż nastał ten moment, kiedy uświadomił sobie ‚chyba to mamy’. Wszyscy mieliśmy ciarki.”
- Ordinary World
Armstrong stworzył tę balladę do filmu pod tym samym tytułem (gdzie gra nieszczęśliwego rockmana, który skupił się na życiu rodzinnym), kiedy reżyser Lee Kirk poprosił go o piosenkę, którą mógł napisać sam bohater. Miał kilka podejść, a ostatecznie zakończył na utworze, który bardzo widział na nowej płycie Green Day’a. Ostatni wers nadaje albumowi szczęśliwe zakończenie „Kochanie, nie mam zbyt wiele” śpiewa Armstrong z akustycznym akompaniamentem i delikatnie grającą gitarą elektryczną „Ale to, co mamy, to i tak więcej niż potrzeba”.
Źródło: http://www.rollingstone.com/music/lists/green-days-revolution-radio-a-track-by-track-guide-w441350
Tłumaczenie: Jaszczurka, Sweet child
